Þegar Stefán H. Kristinsson veiktist í mars árið 2011 af augnsýkingu fór af stað atburðarrás sem hann óraði ekki fyrir. „Augnsýkingin var í sjálfu sér ekkert hættuleg en hún varð samt til þess að ég veiktist enn frekar. Sjónin varð slæm og það fór að gerast reglulega að ég missti hana í stutta stund sem gerði það að verkum að ég fór að panikka. Læknarnir greindu þetta sem venjulega augnsýkingu og sögðu að þetta myndi allt lagast en ég bara trúði því ekki. Sjóntruflanirnar fóru versnandi og ég varð sífellt kvíðnari og fékk hálfgert taugaáfall. Ég hélt ég væri að verða blindur og fór að einangra mig og lagðist í þunglyndi. Það var eins og þessi ótti hrinti einhverju af stað sem ég réð ekkert við. Ég fór varla út úr húsi allt sumarið, lá bara í rúminu og starði í loftið.“
Lífið fór að byggja á rútínu
Í september ákvað Stefán að leita sér hjálpar hjá geðlækni sem greindi hann með kvíða og áfallastreituröskun og ávísaði honum lyfjum við því.
„Ég er að leigja með bróður mínum hér í Njarðvík og það var hann sem ákvað að fá sér hund. Þannig að stuttu eftir að ég heimsótti geðlækninn kom Venus inn á heimilið og við náðum strax mjög vel saman. Ég fór að eyða miklum tíma með henni, fara með hana út daglega og þjálfa hana. Um sumarið hafði ég lokað mig algjörlega af og ekki hugsað um neitt annað en veikindin og að ég væri að verða blindur. Ég náði ekkert að slaka á heldur sökk bara dýpra og dýpra niður og svefninn var kominn í algjört rugl. En þarna var ég allt í einu komin með ástæðu til að fara út og hugsa um eitthvað annað en sjálfan mig. Lífið fór að byggja á rútínu og lífið varð bara betra um leið.“
Var kominn í djúpan pitt
Það er auðvitað löngu sannað að dagleg hreyfing gerir manni gott, hafi góð áhrif á hjartað og sé streitulosandi. Hún hefur líka góð áhrif á svefnvenjur, kvíða og þunglyndi og þetta segist Stefán hafa fundið á eigin skinni á undraskömmum tíma.
„Maður verður miklu virkari félagslega. Hundaeigandi sem er með hundinn sinn á göngu er líklegri til að vera félagslega virkjaður á göngunni. Fólk er til dæmis forvitið um hundinn og þannig byrja oft samræður. Maður verður líka meðvitaðari og í meiri tengslum við nærumhverfi sitt við það að ganga alla daga. Ég er miklu virkari að öllu leyti í dag og er til að mynda með fullt af fólki í gönguhópum. Ég var algjör kyrrsetumaður, nennti ekkert að hreyfa mig og sat mikið fyrir framan tölvuna, en núna geng ég að minnsta kosti fjóra kílómetra á dag en á góðum degi eru það meira en 10 kílómetrar. Ég var kominn í frekar djúpan pitt áður en Venus kom inn í líf mitt og myndi segja að hún hafi í raun bjargað lífi mínu. Geðlyfin höfðu eflaust eitthvað að segja líka en ég byrjaði að taka þau í september og var orðin lyfjalaus um áramótin og hef ekkert þurft að taka lyf síðan. Ég er alveg viss um að mesta hjálpin var í Venus því það breyttist allt um leið og hún kom.“