Elva Gísladóttir, næringarfræðingur hjá embætti landlæknis, skrifar árið 2014 leiðbeiningar til almennings með yfirskriftinni: „Vatn er besti svaladrykkurinn“. Þar segir m.a.: „Við búum við þau forréttindi hér á landi að geta drukkið vatn beint úr krananum og bragðgæðin eru mikil. Í vatni er enginn viðbættur sykur, engin sætuefni, engin sítrónusýra (E330), engin rotvarnarefni og engin bragðefni. […] Stærstur hluti mannslíkamans er vatn og er nægilegt magn vökva nauðsynlegt fyrir eðlilega líkamsstarfsemi.“
Við erum vatn. Vatnið er formlaust en getur birst okkur í ólíkum myndum. Vatnið er alltumlykjandi og allt um kring. Vatnið er undirstaða framleiðslu okkar á orku sem við með hugviti umbreytum í ljós og hita, nútíma eld. Vatnið getur einnig sefað eld, nært jörð og litað loft. Vatnið er að mínu viti jafn mikilvægasta náttúruaflið.
Vatnið er eins og kærleikurinn. Það er umburðarlynt, leitar ekki sjálfs sín og finnur sér alltaf farveg. Vatnið er svo margt fyrir okkur. Það er misjafnt hvernig við mennirnir metum það. Allt háð birtingarmynd þess og aðstæðum. Vatn er þyrstum líf. Öldur geta ógnað lífi og jafnvel tekið það. Sjórinn, hinn vanmáttugi, altumvefjandi herra sem er þó í raun þjónn himintunglanna, er vatn. Árnar sem eru uppfullar af vatni geta verið viðsjárverðar og stöðuvötnin á fallegum sumardegi, stillt sem sálarspegill, minna okkur á hvernig vitund okkar getur verið; djúp og stillt eins og vatnið.
Við Íslendingar metum heitt jarðvatnið mikils. Það nærir líf okkar. Sundlaugarnar eru athvarf okkar. Þar hreyfum við okkur. Leiðum innri orku okkar í vatnið sem tekur við henni og stillir alla okkar vitund. Að loknum góðum sundspretti, setjumst við í heitan pott og látum líða úr okkur. Háræðarnar þenjast út og vellíðan og höfgi færist yfir meðvitund okkar. Nú er móðins að skella sér í kalt vatn í sundlaugunum og stunda jafnvel víxlböð. Að umvefja sig heitu og köldu vatni til skiptis. Menn sem reynt hafa eru sammála um að slíkt hafi góð áhrif á lundarfar, „herði“ líkamann og geti styrkt ónæmiskerfið.
Svo er það mannsvatnið, tárin. Eitt birtingarforma tilfinninga okkar. „Rúðupiss sálarinnar“, eins og Ragnar Helgi Ólafsson skáld kemst að orði í einu ljóða sinna í verðlaunuðu ljóðabókinni: Til hughreystingar þeim sem finna sig ekki í samtíma sínum.
En vatnið þarf ekki að finna sig, það bara er og verður. Vatnið er forréttindi. Vatnið er forsenda.
Mynd af vatni
Vatnið breiðir vitund kalda,
virkjar málm og magnar raf.
Hvetur líf úr faldi fjalla,
færir straum um hauð og haf.
Í borg og sveit ljær vatnið varma,
veitir unað, elur bjarma,
lýsir tár á steinum hvarma. (hu)
The post Héðinn Unnsteinsson: Vatn appeared first on Fréttatíminn.