Nú hefur hópur stjörnufræðinga fundið áður óþekkt sólkerfi sjö reikistjarna á stærð við jörðina í kringum dvergstirnið TRAPPIST-1. Þrjár reikistjarnanna hafa mögulega fljótandi vatn á yfirborði sínu sem þýðir að þar gæti verið líf. Nasa birti þessa teiknuðu mynd af mögulegu landslagi reikistjarnanna á vefsíðu sinni í vikunni. En hvernig gæti lífið á reikistjörnunum litið út, í ljósi fyrri hugmynda okkar um líf á öðrum hnöttum? Koma þaðan vélmenni sem vilja vinna í samstarfi við jarðarbúa eða jafnvel ósýnilegar öreindir sem vilja yfirtaka líkama okkar? Við því er enn ekkert svar en sé litið til kvikmyndasögunnar veltur það allt á pólitísku landslagi okkar eigin heimkynna.
Metropolis 1927
„Þó það sé ekki geimvera í Metropolis þá þjónar fígúran sem allir þekkja úr þeirri mynd sama hlutverki og geimverur. Vélmennið Good Mary er eftirlíking af fagurri verkalýðsbaráttukonu og sem berst fyrir réttindum þrælanna í myrkum iðrum jarðarinnar. Vonda útgáfan af verkalýðsleiðtoganum, Bad Mary, spillir verkamönnunum og gerir þá að saurlífisseggjum sem vilja ekkert annað en að ana út í rauðan dauðann í einhverskonar algleymi. Þarna sjáum við svo skýrt það sem verður leiðarstef í vísindaskáldskap, skrímslið stendur alltaf fyrir eitthvað annað, það er alltaf allegóría.“
War of the Worlds.
„Í einni frægustu vísindaskáldsögu allra tíma, War of the Worlds eftir H. G. Welles frá 1897, sem Orson Welles flutti í útvarpi árið 1938, birtast geimverurnar sem stórar verur með anga og glóandi augu. Það er samt í raun miklu óhugnanlegra að vita ekki hvernig geimverur líta út, og að okkar rökhugsun og vopn hrífi ekki á geimverurnar.“
The day the Earth stood still 1951
„Í þessari mynd lendir fljúgandi diskur fyrir allra augum í Washington DC og þegar hann opnast stígur út risavaxið illvígt vélmenni. Vélmenni birtast gjarnan sem handbendi geimvera og í þessu tilfelli eru geimverurnar góðar. Þær hafa sent vélmennið til jarðar, sem sendiboða fyrir alþjóðasamfélag geimvera, til að bjóða okkur mönnum að gefa kjarnorkuna eftir og í staðinn verðum við tekin inn í alþjóðasamband geimvera.
Dramað í sögunni felst í því að það treystir enginn geimverunum svo það brýst næstum því út styrjöld. Í þessari mynd er geimurinn langt í burtu en byggður af fólki eins okkur. Þetta er sama jákvæða sýnin á geiminn og birtist okkur í Star Trek. Það er engin félagsleg ógn en geimverurnar eru gáfaðri en við og af því stafar nokkur ógn því við höfum aldrei þurft að deila jörðinni með nokkrum sem er gáfaðri en við. Tilhugsunin um að hingað komi geimför með vitsmunaverum sem eru það langt á undan okkur að við myndum birtast fyrir þeim eins og indíánarnir birtust Kólumbusi árið 1492, er of erfið. Við viljum ekki birtast eins og frumstæðir villimenn því við vitum hvernig fór fyrir frumbyggjum Ameríku. Þetta er eitt af stefum vísindaskáldsagna; okkar eigin siðferðisbrestum er varpað á geimverurnar.“
Invasion of the Body Snatchers 1956/1978
„Eftir seinna stríð voru stóru fréttirnar kalda stríðið og þá breyttust geimverurnar í kommúnista. Nokkru síðar þegar kjarnorkusprengjan varð meiri ógn þá breyttust geimverurnar í táknmyndir fyrir þekkingu og rökvísi sem býr til gereyðingarvopn. Invasion of the Body Snatchers er algjör lykilmynd fyrir þennan tíma því hún talar inn í samtíma sinn en er samt svo óræð að túlkunin verður aldrei endanleg. Í rólegum smábæ í Bandaríkjunum þar sem allir eru vinir fer að breiða úr sér hystería á meðal kvenna sem mæta á spítalann til að segja að mennirnir þeirra séu ekki eðlilegir. Það sem er að gerast er að geimverur hafa gert lævísar árásir á bæinn, þær nota ekki vöðvana heldur hyggjuvitið og þær líta út eins og við. Myndin spilar á vænisýkina, þú getur ekki treyst náunganum því það er illt afl sem tekur yfir huga ástvina þinna. Myndin var túlkuð sem viðvörunarorð við kommúnisma en það er líka hægt að snúa sögunni við og líta á geimverurnar sem ofsækjendur kommúnista. Hún spilar inn á hatandi þröngsýn samfélög sem geta ekki liðið að einhver sé öðruvísi en það sjálft. Og þannig leið ungu kynslóðinni á þessum tíma. Myndin getur í raun talað inní hvaða pólitíska samhengi sem er.“
Barbarella 1968
„Þetta er í raun frönsk kynlífskómedía í geimnum en það eru samt engar sérstakar geimverur í myndinni. Barbarella endurspeglar í raun þennan „swinging sixties“, hippamenninguna og frjálsar ástir. Allur geimurinn er orðin eitt stórt Soho í London. Þetta líf sem hneykslaði á þessum tíma, og sem skapaði ógn við ákveðinn þjóðfélagshóp, er sett inn í myndina og birtist þar sem framandi veruleiki. Barbarella flakkar um sólkerfið og hittir allskonar lífverur sem eru ekkert endilega framandi geimverur, Barbarella er sjálf alveg jafn mikil geimvera og þær.“
The Thing 1984
„Þessi mynd gerist í bækistöð vísindamanna á Suðurpólnum og er algjör lykil-„eightísmynd“. Það fara undarlegir hlutir að gerast og það kemur í ljós að það er vegna geimvera sem eru öreindir, sem geta fjölgað sér á augabragði. Ef þú sýkist þá veit enginn af því í byrjun, en ef þú ógnar hylkinu utan um öreindina, þá breytist hún í rosalegt skrímsli. Einhverjir í bækistöðinni eru sýktir en það þarf að reikna út hvernig geimverurnar eru að breiða úr sér og það kemur í hlut Kurt Russel að gera það. Myndin endar með því að allir deyja en á þessum tíma komu í fyrsta sinn fram þannig myndir, sem sýndu afleiðingar kjarnorkustyrjaldar.“
ET er sennilega ein vinalegasta geimvera sögunnar.
Mennirnir hafa alla tíð verið uppteknir af lífi á öðrum hnöttum. Ótalmargar bækur, kvikmyndir og sjónvarpsþættir fjalla um viðbrögð okkar við heimsókn frá verum úr öðrum sólkerfum eða um ferðalag okkar til framandi heima. Í flestum þessara sagna svipar geimverunum til manna í útliti og koma úr samfélögum sem eru lík okkar. Þær eiga það til að vera grænar og slímugar og þó þær séu kannski ekki með tíu fingur þá eru þær í flestum tilfellum með höfuð, hendur og fætur.