Sína fyrstu barnabók byggir Helga Helgadóttir á hugmyndum og sögum sem hún, dóttir hennar María og eiginmaðurinn Þröstur Leó Gunnarsson, hafa safnað saman í litlar minnisbækur. Það er svo söguhetjan Blær, 8 ára Vesturbæingur og dóttir tvíkynhneigðrar móður og pönkarapabba, sem tengir saman sögurnar í bókinni Dóttir Veðurguðsins. Helga segir einlægar sögur sem tali ekki niður til barna og sem foreldrar og börn geti skemmt sér saman yfir vera bestu barnabækurnar.
„Ég er alltaf með minnisbók í töskunni minni þar sem ég skrifa niður allar hugmyndir,“ segir Helga Helgadóttir barnabókahöfundur sem gaf nýverið út sína fyrstu barnabók, Dóttir Veðurguðsins. Helga skrifar ekki einungis niður sínar eigin hugmyndir heldur líka eiginmannsins, leikarans Þrastar Leó Gunnarssonar, og dóttur þeirra hjóna, hennar Maríu sem er 10 ára og er bókin í raun samstarfsverkefni fjölskyldunnar.
Lesblinda er náðargáfa
„Ég skrifa þarna allt sem mér dettur í hug en líka þeirra hugmyndir því þau er bæði endalaus uppspretta. Sérstaklega María sem sér heiminn í öðruvísi ljósi en flestir. Ég held alveg örugglega að það tengist lesblindunni,“ segir María en feðginin eru bæði lesblind. „Ég er alveg sannfærð um það að lesblinda sé náðargáfa því lesblindir sjá heiminn allt öðruvísi en við hin. María er iðulega að benda mér á hluti sem ég hefði aldrei tekið eftir sjálf. Þegar við erum til dæmis á göngu um hverfið þá bendir hún mér að hluti sem ég hef ekki tekið eftir í þau tuttugu ár sem ég hef búið hér. Þröstur er líka alltaf að koma með allskonar hugmyndir, sumar eru alls ekki góðar en svo koma algjör gullkorn inn á milli,“ segir Helga og hlær. „Ég held að þetta sé spurning um það hvernig við notum heilann, ég er kannski aðeins meira í excel-skjalinu en þau.“
Fullorðnir oft ferkantaðir
Helga og María ákváðu svo í sameiningu að binda saman allar skemmtilegu sögurnar sem voru komnar blað með söguhetjunni Blævi, sem að einhverju leyti er byggð á Maríu. Helga segir ýmislegt annað byggja á fjölskyldunni eins og það að foreldrarnir eru í eldra lagi og að mamman er í háskóla. Hún segist þó ekki vera tvíkynhneigð eins og mamman í bókinni. „Nei, það er ég nú ekki,“ segir Helga og hlær, „þó það myndi nú ekki skipta neinu máli. Það var ýmislegt sem mig langaði til að kæmi fram í bókinni án þess að það yrði samt aðalatriði. Það eru til allskonar fjölskyldur og það er svo fínt. Mér finnst barnabækur sem tala niður til barna svo leiðinlegar. Ég reyndi að vera einlæg í þessari bók með því að setja mig í spor Blævar og taka á hlutum eins og fordómum og pólitík. Við fullorðna fólkið getum oft verið svo ferköntuð á meðan börn eru það alls ekki.“
Framhaldið gerist fyrir vestan
Helga segir Dóttur Veðurguðsins vera ekta bók fyrir börn og foreldra að lesa saman. „Það hefur verið hefð frá því að elstu börnin okkar Þrastar voru yngri að hafa sögustund öll kvöld og þá er það annaðhvort ég sem les eða Þröstur sem skáldar einhverja snilld,“ segir Helga en þau hjónin eiga sameiginlega sjö börn. „María er litla örverpið okkar og það eru okkar mestu gæðastundir þegar við leggjumst upp í rúm á kvöldin og lesum saman. Við höfum það vanalega þannig að María les fyrst tvær síður og svo les ég svona fimm en stundum fleiri ef við getum ekki hætt. Þetta er svo góð leið til að hafa það notalegt saman og til að virkja ímyndunaraflið sem er kannski ekki nógu mikið gert af í gegnum sjónvarp og tölvuleiki.
Yfir sumum bókum getum við hlegið á sama stað en samt að sitthvorum hlutnum, það finnst mér vera góð barnabók ef það er hægt,“ segir Helga sem nú þegar er byrjuð á næstu bók. „Síðasta sumar leigðum við út íbúðina hér í bænum og komum okkur fyrir á Bíldudal þar sem við vorum við með menningarviðburði á Skrímslasetrinu og elduðum saman mat fyrir gesti og gangandi. Við keyrðum oft í bæinn og þá notuðum við tímann til að skrifa sögur í minnisbókina. Svo þegar Þröstur var að leikstýra Dýrunum í Hálsaskógi á Bíldudal í haust þá fórum við María með og ég byrjaði að skrifa næstu bók um Blæ. Hún gerist líka fyrir vestan þar sem fjölskyldan býr einmitt eftir að hafa leigt út íbúðina sína á Holtsgötu, og Blær er þá orðin 10 ára og þau búa einmitt líka í húsi í fjöruborðinu,“ segir Helga og hlær, „svo jú það eru einhver líkindi þarna.“
The post Fullorðnir eru oft svo ferkantaðir appeared first on Fréttatíminn.