Alltaf alein í IKEA
Björk Jakobsdóttir leikkona – Maki Gunnar Helgason
„Ég er alveg að bugast,“ segir Björk Jakobsdóttir, eiginkona Gunnars Helgasonar, með dramatísku andvarpi þegar hún er spurð hvernig henni líði. „Þetta er náttúrulega mjög skrítinn tími að vera maki rithöfundar á. Það brestur allt á um miðjan nóvember, allar bækur komnar út og það þarf að lesa upp í öllum skólum. Svo er einhver hefð fyrir því að höfundar þeytist um allar jarðir til þess að lesa í allt frá saumaklúbbum til stórhátíða, bruna út á land og verða þar veðurtepptir, verða alveg himinglaðir að fá að árita fjórar bækur í Vík í Mýrdal og keyra svo til baka. Þetta er náttúrulega bilun.“
Þetta er fimmta árið í röð sem Gunnar gefur út bók fyrir jólin og Björk viðurkennir að það hafi tekið hana nokkur ár að sætta sig við það að hann væri bara nánast ekki til staðar í desember. „Þetta er örugglega svipað og að eiga maka sem vinnur í verslun, allan desember í vinnunni, maður lærir smám saman að lifa með því. Ég viðurkenni að fyrstu árin fór ég stundum í netta fýlu yfir því að þurfa að gera allt ein, fara alein í IKEA og fá mér smörrebröd, kaupa allar jólagjafir ein, labba Laugaveginn til að upplifa jólastemningu – ein! En ég er eiginlega alveg hætt því. Hringi bara í mömmu eða einhverja vinkonu og fæ þær með mér ef ég er að gefast upp á einsemdinni. Þannig að þetta eru held fyrstu jólin sem ég röfla ekkert. Búin að gera mér grein fyrir því að þetta er eins og að vera sjómannskona, vertíðin gengur yfir og þetta er bara spurning um að láta þetta ekki setja sig úr jafnvægi.“
Þessa vertíðina er ástandið enn verra en áður því yngri sonurinn á heimilinu, Óli Gunnar, er einnig með bók í flóðinu og eldri sonurinn er í Nepal. „Þannig að ofan á allt annað sér kellingin ein um jólaþrifin þessi jól, er að breytast í mömmu klikk og sér engan tilgang í að eiga ungling!“ segir Björk glottandi.
Lífvörður, rukkari og bílstjóri
Þórarinn Leifsson rithöfundur – Maki Auður Jónsdóttir
„Maður er bara í hlutverki lífvarðar, rukkara, bílstjóra og alt mulig mands,“ segir Þórarinn Leifsson, eiginmaður Auðar Jónsdóttur, spurður hvaða hlutverki maki vinsæls rithöfundar gegni í jólabókaflóðsbrjálæði höfundarins. „Reyndar er ég ekki alfarið í hlutverki bílstjórans því við erum með fjögurra ára barn og reynum því oft að leysa transportsmál hennar öðruvísi. Auja er nefnilega ekki með bílpróf, hún missti það viljandi með því að keyra á vegg á Flateyri á fylliríi. Það hefur ekki komið fram í neinni af bókum hennar.“
Þórarinn segir að í desember gangi hann bara út frá því að vera með syninum á kvöldin þar sem móðirin sé oftast að lesa upp einhvers staðar úti í bæ. „Ég þori ekkert að lofa því að hitta strákana á barnum á kvöldin á þessum tíma. Það er þó rétt að það komi fram að síðan bókin hennar Auðar kom út hef ég farið bæði til Færeyja og Ítalíu vegna eigin útgáfumála, svo það er ekki eins og ég hafi verið í einhverjum þrælabúðum hjá henni.“
Þórarinn og Auður búa í Berlín og eru í lánsíbúð í Reykjavík á meðan flóðið gengur yfir, það er því kannski ekki mikil áhersla á að undirbúa sjálfstætt jólahald, eða hvað? „Ég veit ekki hvað við göngum langt í jólahaldinu,“ segir Þórarinn. „Þetta fer að róast hjá henni á Þorláksmessu og hún er mjög mikið jólabarn þannig að það er aldrei að vita upp á hverju við tökum.“
Þórarinn segir jólabókaflóðið geta verið mjög taugatrekkjandi eins og hann þekki á eigin skinni sem rithöfundur en þessi vertíð hafi gengið svo vel hjá Auði að það hafi slaknað mikið á taugakerfinu. „Þetta hefur gengið óvenju vel, engin áföll, ekkert stress og enginn ættingi sem hefur móðgast. En þetta er búin að vera mikil vinna hjá henni, upplestrar, fjölmiðlaviðtöl og ferðalög, en það er ekkert álag á mig þannig séð. Við erum náttúrulega eins og fótboltaþjálfarar hvort annars og orðin mjög flink í því að peppa hvort annað upp og vera til staðar.“
Ákveðinn forsendubrestur að segja ekki frá skrifunum
Egill Þórarinsson skipulagsfræðingur – Maki Hildur Knútsdóttir
„Maður veit það fyrirfram að maður þarf að vera einn heima með börnin ansi mörg kvöld í nóvember og desember, ég bóka mig ekki í neitt í desember nema ræða við Hildi fyrst, en það er nú ekkert voðalegt mál,“ segir Egill Þórarinsson, sambýlismaður Hildar Knútsdóttur. „Hún er heldur ekki með bílpróf þannig að ég þarf að skutla henni hingað og þangað, elda fyrir hana og hugga ef það gengur illa, en það hefur nú ekki komið til á þessari vertíð þar sem hún er komin með tilnefningar bæði til Íslensku bókmenntaverðlaunanna og Fjöruverðlaunanna. Maður er aðallega að óska henni til hamingju og samgleðjast þessa dagana.“
Spurður hvort jólaundirbúningur fari nokkuð fram fyrr en á Þorláksmessu segir Egill ekki vera mikla áherslu á hann á þeirra heimili. „Ég veit ekki hvort við einu sinni bökum nokkuð fyrir jólin, en ef það verður gert þá geri ég það. Ég geri ráð fyrir að ég beri hitann og þungann af þeim jólaundirbúningi þetta árið, en það er nú ekki mikið mál.“
Egill segist nú ekki hafa leitt hugann að því að jólabókaflóð gæti haft áhrif á sambandið þegar þau Hildur byrjuðu saman. „Við erum búin að vera saman í rúm tíu ár og þá var hún ekkert byrjuð að gefa út bækur þannig að það kom ekki til að maður leiddi hugann að því. Þetta er náttúrulega ákveðinn forsendubrestur í sambandinu að koma svona aftan að manni með það,“ segir hann og hlær. „En svona í alvöru þá er þetta auðvitað hellingsvinna, endalausir upplestrar og uppákomur. Helgarnar eru meira og minna undirlagðar af því.“
Spurður hvernig dætrunum tveimur finnist þessi tími, segir Egill að sú yngri sé nú ekki nema tæplega eins árs þannig að hún tjái sig ekki mikið um það. „Sú þriggja ára virðist ekki kippa sér upp við þetta heldur, enda ekki neinn heimsendir í gangi þótt mamma sé ekki heima nokkur kvöld í viku.“
Egill kannast ekki við það að þurfa að vera í hlutverki lífvarðar þegar þau Hildur fara út á meðal fólks. „Lesendur eru ekki mikið að láta skoðanir sínar á bókum hennar í ljós nema á sérstökum bókasamkomum, sem er hið besta mál. Eitt af þeim verkefnum sem ég hef er hins vegar að segja henni hvar skólarnir sem hún á að lesa upp í eru og sýna henni þá á korti svo hún rati. Hún er ekki með bílpróf og ratar ekki vel með strætó á ókunnum slóðum úti í úthverfum og ég er auðvitað í vinnunni á þeim tíma sem skólaupplestrar fara fram. Þannig að ef ég ætti að úthluta sjálfum mér einhverjum titli í þessu samhengi þá væri það leiðsögumaður.“
Jólin mega vera alls konar
Elma Stefanía Ágústsdóttir leikkona – Maki Mikael Torfason
„Þetta er fyrsta bókin sem Mikki gefur út síðan við kynntumst og því ný reynsla fyrir mig að vera í þessari stöðu,“ segir Elma Stefanía Ágústsdóttir, eiginkona Mikaels Torfasonar. „Mér finnst mjög gaman að fá að kíkja inn í þennan heim og mér finnst rosalega margt fallegt við þetta. Það var stór stund að fá bókina úr prentun og eins finnst mér gaman að fara með honum á upplestrarkvöld þar sem eru fleiri höfundar. Þar opnast nýir heimar.“
Elma Stefanía kannast ekki við að stress fylgi þessum tíma í lífi rithöfundarins. „Nei, það finnst mér ekki. Við hjónin höfum gengið í gegnum alls konar tímabil, meðal annars þegar hann var ritstjóri, og það er miklu harðari heimur.“
Sjálf er Elma Stefanía að æfa í Virginiu Woolf í Borgarleikhúsinu alla daga en hún segir samt nægan tíma gefast til að undirbúa jólin. „Við finnum allavega út úr því,“ segir hún og hlær. „Það er held ég eins hjá öllum. Maður verður bara að minna sig á að það þarf ekkert að gera allt, jólin mega vera alls konar.“
Börnin í fjölskyldunni eru fjögur, það yngsta sex ára, og Elma segir áhersluna liggja á því að gera hluti með þeim. „Það er búið að setja upp nokkur ljós og baka piparkökur og sörur, þetta er allt að koma. Mikki er nú ekki stressaðri en svo að það var hann sem stóð fyrir piparkökubakstrinum.“
Elma Stefanía lék eitt aðalhlutverkið í jólasýningu Þjóðleikhússins í fyrra og hún segir töluvert öðruvísi stress fylgja því að vera með bók. „Það er auðvitað alltaf stress fyrir frumsýningu og útgáfupartíið er frumsýning bókarinnar þannig að því fylgdi dálítið stress. Það verður allt betra þegar frumsýningin er yfirstaðin og það er hægt að fara að fylgja listaverkunum eftir. Það er auðvitað líka stressandi að bíða eftir dómum og viðtökum, en Mikki hefur fengið rosagóða dóma fyrir þessa bók en hann er mjög brynjaður fyrir allri umræðu, hefur þurft að vera það í gegnum árin, þannig að ég vona bara að hann taki allt þetta hrós inn. Hann á það skilið.“
The post Eins og að vera sjómannskona appeared first on Fréttatíminn.