Magnús Magnússon fór óhefðbundnar leiðir eftir útskrift úr menntaskóla. Hann ferðaðist sem sjálfboðaliði til Palestínu og varð áttundi strákurinn til þess að útskrifast úr Hússtjórnarskólanum.
Magnús Magnússon útskrifaðist úr Hússtjórnarskóla Reykjavíkur í fyrra. Eftir menntaskóla hefur hann fengist við ólík hlutverk en hann ferðaðist til Palestínu sem sjálfboðaliði, lét til sín taka í stjórn félagsins Ísland-Palestína og saumaði á sig kjól í Hússtjórnarskólanum. Kórdrengurinn úr Hamrahlíðarkórnum hefur þó ekki náð að sinna saumaskapnum í vetur en hann hóf nám við rafmagns- og tölvuverkfræði við Háskólann í haust.
„Viku áður en ég fór til Palestínu hitti ég vinkonu mína í Hússtjórnarskólanum og hún seldi mér hugmyndina um að sækja um námið þar. Ég kunni lítið að elda og var ekki handlaginn. Ég lærði að elda, þvo þvott, hreinsa silfur og pússa skó. Í lok annar var okkur falið að halda heljarinnar veislu þar sem ég gróf laxinn sjálfur og bakaði kransaköku. Samhliða eldamennskunni prjónaði ég á mig lopapeysu og lokaverkefnið var að sníða og sauma á okkur kjól.“ Magnús segir skólann góða tilbreytingu eftir fjórtán ár af bóklegu námi, að læra eitthvað hagnýtt laust við alla teoríu. „Að byrja á einhverju og sjá afraksturinn er frábært. Ég lærði margt sem mig óraði ekki fyrir að ég væri fær um.“
Magnús situr í stjórn félagsins Ísland-Palestína sem berst gegn afnámi hernáms Ísraelsmanna í Palestínu. Hann segir vinnuna felast í því að fræða almenning um þá kúgun sem Ísraelsmenn beita Palestínumenn og þrýsta á stjórnvöld að láta til sín taka. Sigrar hafa áunnist en Ísland var fyrsta vestræna ríkið til þess að viðurkenna sjálfstæði Palestínu árið 2011. Eitt prósent þjóðarinnar mætti á mótmæli þegar árásirnar á Gaza stóðu sem hæst og segir Magnús Íslendinga vel upplýsta. „Það kom tillaga frá borgarstjórn um að sniðganga vörur frá Ísrael og mín upplifun er sú að almenningur hafi samúð með Palestínumönnum.“
Magnús fór sem sjálfboðaliði til Palestínu árið 2013 og dvaldi þar í tvo og hálfan mánuð. „Sem sjálfboðaliði ertu ekki að fara til þess að bjarga Palestínumönnum eða segja þeim hvernig á að fást við ástandið. Þeir hafa streist á móti hernámi síðan 1948 og þekkja það best sjálfir. Einn sjálfboðaliði getur ekki bjargað heiminum heldur ertu fyrst og fremst þarna til að sýna samstöðu og láta fólkið vita að heimurinn er ekki búinn að gleyma því.“
Magnús segir félagið leggja mikla áherslu á að sjálfboðaliðastörf séu á forsendum Palestínumanna og gengið sé í það hlutverk sem þeir vita að nýtist best. Nærvera fólks úr vestrænum heimi er hluti af því. „Í Palestínu er ég í mikilli forréttindastöðu, kemst inn og út úr landinu og það er fréttnæmt ef eitthvað kemur fyrir mig. Fyrsta mánuðinn tók ég þátt í ólífuuppskeru Palestínumanna í borginni Nablus við Vesturbakkann. Þangað komu hermenn og landræningjar með byssur en það sem Ísraelsmenn óttast helst er að alheimurinn sjái framkomu þeirra, kúgunina og hryðjuverkin. Nærvera fólks frá vestrænum heimi með myndavélar og rödd til að segja frá, veitir því Palestínumönnum vernd.“ Aðspurður hvort hann hafi verið smeykur á einhverjum tímapunkti segir hann það margsinnis hafa komið fyrir. „Ég var oft hræddur enda ekki vanur að vera í kringum byssur. Ofbeldið þarna er mikið. Það sem kom mér á óvart var hvernig fólk finnur leið til að halda sínu lífi áfram þrátt fyrir að hernámið snerti alla fleti samfélagsins.“
Eftir ævintýri síðustu ára er Magnús snúinn aftur til akademíunnar í rafmagns- og tölvunarverkfræði. Hann segir áskorun að finna tíma fyrir handavinnuna en mikilvægt að halda sér við. „Hússtjórnarskólinn kenndi mér að bera virðingu fyrir hlutum og handverki. Reynslan sjálf var bæði dýrmæt og mannbætandi.“
The post Frá Palestínu í Hússtjórnarskólann appeared first on Fréttatíminn.