Systkinin Arnar Tómas og Vigdís Vala Valgeirsbörn eru samrýnd systkin. Þau hafa í gegnum tíðina tekið virkan þátt í tilurð Nemanets, námstækis sem móðir þeirra þróaði á öllum skólastigum til að gera námsfólki kleift að bæta vinnulag sitt og þar með árangur. Arnar og Vigdís Vala segja það lítið mál að vinna með foreldrum sínum en stundum sé gott að geta fengið frí frá þeim líka. Fjölskyldan hefur um árabil helgað sig athugunum á leiðum sem geta gert nám að áskorun og þar með hvatningu fyrir lestur af innsæi og þekkingu byggða á skilningi.
Nemanet er veflægt vinnutæki sem hjálpar notendum að skipuleggja og vinna námsefnið með markvissum aðferðum. Nemanetið er byggt á námsaðferð Ástu Kristrúnar Ragnarsdóttur námsráðgjafa og hefur hún ásamt eiginmanni sínum, tónlistarmanninum Valgeiri Guðjónssyni, unnið að þróun og framleiðslu tækisins. Sálfræðimenntuð börn þeirra hjóna, Arnar Tómas sem er 26 ára og Vala 22 ára, vinna við þróun Nemanetsins og segja tækið geta virkað við allar námsgreinar, sem og nánast öll skólastig. „Fyrir flestar starfsgreinar í nútímanum er víðast kominn hugbúnaður til að aðstoða við vinnu og skipulag og hugmyndin á bak við Nemanetið er að líka sé til hugbúnaður eða vinnutæki fyrir námsmenn,“ segir Arnar Tómas þegar hann byrjar að útskýra verkefnið. „Eitthvað sem auðveldar námsfólki að vinna úr sínu starfi, sem er námið. Það vita það allir sem eitthvað hafa skoðað námstækni að ef þú lest með skipulögðum hætti nærðu betri tökum á efninu og árangurinn verður betri en þegar unnið er á handahófskenndan hátt. Með Nemanetinu getur maður unnið úr námsefninu á markvissan hátt og skipulegan, og náð hámarksafköstum,“ segir Arnar.
„Það er einhvern veginn alveg sama hvað maður reynir að gera annað, þá togar starf fjölskyldunnar alltaf meira í mann.“
„Mamma var alltaf mjög upptekin af gildi lestraraðferða og foreldrar okkar hafa unnið að þessu mjög lengi,“ segir hann. „Við höfum farið í gegnum erfiða þróun á leiðinni. Við höfum prófað nokkrar útgáfur þar sem tæknihlutinn brást. Vefforritun var fyrstu árin ekki komin svo langt og hugbúnaðarhúsin komu til okkar með eitthvað sem var ekki nothæft. Það hefur hjálpað að á undanförnum árum hafa komið nýjungar í hugbúnaðargeiranum sem hafa nýst okkur mjög vel,“ segir Arnar. „Þessi útgáfa virkar vel en við en við viljum fylgja henna úr hlaði með námskeiðum þar sem við leiðbeinum um virkni Nemanets og í leiðinni hvernig það kemur nemandanum á sporið við að ástunda og viðhalda markvissum námsaðferðum. Við leggjum líka áherslu á eftirfylgni og að nemendur geti verið í beinu sambandi við okkur í kjölfar námskeiðanna með aðstoð tækninnar eins og á Facebook og Skype.“
Sálfræðin nátengd námsráðgjöfinni
„Nemanet nýtist í öllum námsgreinum,“ segir Vala. „Í Nemanetinu flokkar maður og skipuleggur glósur námsefnis á mjög aðgengilegan og kerfisbundinn hátt. Það eru margir sem eru að flokka námsefnið sitt í mörgum möppum í tölvunni sem verður oft mjög þungt í vinnslu og mun því þetta verkfæri greiða leið margra sem eru í mörgum fögum, til að mynda. Í menntaskóla og í samræmdum prófum er oft verið að prófa úr efni sem er búið að fara yfir á mjög löngum tíma. Með þessu verkfæri er hægt að hafa góða heildarsýn yfir allt námsefni og glósur og slíkt langt aftur í tímann og það á vefnum,“ segir hún. „Í dag eru námsgögn orðin mjög netvæn,“ segir Arnar. „Tækninýjungar í námi eru nauðsynlegar, svo lengi sem þær verða ekki fyrir manni. Ætlunin er sú að þetta gagnist fólki í flestu námi, allt frá grunnskóla yfir í framhaldsnám í háskóla,“ segir hann.
„Ég var tilraunadýr hjá mömmu þegar ég var í grunnskóla og það nýttist mér frábærlega,“ segir Vala. „Þetta gagnast líka fólki sem býr langt frá skóla og getur því nálgast öll gögn í tölvu og símanum sínum,“ segir hún.
Arnar og Vala völdu bæði sálfræðinám og þau segja það nám nýtast mjög vel í þróun verkfæris eins og Nemanets. „Sálfræði og námsráðgjöf helst mjög í hendur,“ segir Arnar. „Mamma hafði líka alltaf lagt mikla áherslu á að þetta vinnutæki samsvari heilaferlum,“ bætir Vala við. „Það þarf að vita hvernig heilinn vinnur úr upplýsingum og hvernig það er best að skipuleggja upplýsingar við öflun þeirra svo hægt sé að sækja þær síðar. „Með svona tæki dregur úr skorpuvinnu. Maður hefur oft gerst sekur um það að lesa ekki nóg yfir veturinn og lesa svo allt rétt fyrir próf, fara í prófið og svo nokkrum mánuðum síðar verið búin að gleyma öllu því sem lesið var,“ segir hún. „Alveg eins og með mikið af tungumálunum sem maður lærði í menntaskóla,“ segir Arnar. „Það muna ekki margir frönskuna eða dönskuna úr menntaskóla. Einhvers staðar eru samt þessar upplýsingar í heilanum, en það þarf að kafa djúpt eftir þeim,“ segir hann. „Það verður að vinna með allt efnið það sem maður lærir, en ekki bara gleypa það “ segir Vala.
Fólk móðgað fyrir hönd foreldrana
Arnar er um þessar mundir að vinna eingöngu að þróun Nemanetsins og við leiðsögn á námskeiðum. Vala kemur einnig að starfinu ásamt því að vera í mastersnámi í sálfræðinni í Háskólanum og taka þátt í rekstri menningarhúss á Eyrarbakka. Þau segja það stundum taka á að vinna svo náið með foreldrunum en segja það aldrei hafa verið pressu frá föðurnum að hella sér í tónlistarbransann. „Við erum þrjú systkinin og lærðum þó öll á píanó Ég var mikið að leika mér í músíkinni og hef reynt að gera það samhliða náminu, en það er hörku vinna að standa í tónlistarsköpun samhliða háskólanámi,“ segir Vala sem stundum hefur komið fram á tónleikum með föður sínum. „Ég var í 8 ár í píanónámi sem krakki,“ segir Arnar. „Ég man að þegar ég var um 15 ára aldur þá áttaði ég mig á því að ég var bara ekkert sérlega góður,“ segir hann kíminn. „ Spilamennskan var bara eitthvað sem ég var ekki góður í og sé ekkert eftir því.“
„Við tökum samt alltaf þátt í menningarstarfi foreldra okkar á Eyrarbakka á ýmsan hátt,“ segir Vala. „Þetta eru fjölskyldufyrirtæki,“ segir Arnar. „Það getur verið mjög fínt að vinna með foreldrum sínum, en það getur líka verið pirrandi,“ segir hann. „Það er kannski erfitt þegar maður lendir í smá vinnutengdu rifrildi og þarf svo að setjast við kvöldverðarborðið. Þá væri stundum gott að geta farið bara heim til sín,“ segir hann og þau hlæja bæði. „Við reynum samt að halda þessu faglegu.“
Væri það kannski lausn að kalla þau sínum eigin nöfnum á vinnutíma?
„Við gerum það yfir höfuð,“ segir Vala.
„Þau eru alltaf bara Ásta og Valli,“ segir hún. „Við höfum kallað þau það síðan við vorum krakkar.“
„Fólk verður móðgað fyrir þeirra hönd, en okkur finnst þetta bara fyndið,“ segir Arnar.
„Framtíðarplanið er að halda áfram að þróa Nemanetið og koma því á þann stað að það sé aðgengilegt þeim sem vilja og þurfa á því að halda,“ segir Arnar. „Við hugsum þetta ekki lengra í bili. Við munum vinna að þessu saman held ég,“ segir Vala. „Við verðum bæði að kenna á námskeiðunum og okkur finnst það mjög gefandi. Það er einhvern veginn alveg sama hvað maður reynir að gera annað, þá togar starf fjölskyldunnar alltaf í mann,“ segir hún. „Við erum mjög samrýmd.“
The post Ég var tilraunadýr hjá mömmu appeared first on Fréttatíminn.